व्यथाचे गाव अंतरात जुणेच माझ्या

व्यथाचे गाव अंतरात  जुणेच माझ्या ,
डोळ्यात अश्रु आले असेच माझ्या .

होते फक्त बरोबर थोडेच माझ्या,
किती रंग बदलले पुढेच माझ्या .

क्षण काही ठेविले  गहाण वेळेकडे ,
मनात नव्हते तसे  खरेच माझ्या .

मी कसा समजाऊ धर्म माणसांचा ,
चितेवरी रडले होते भलतेच माझ्या .

मी  का करू लिलाव सुखांचा दुनियेत,
जगण्याचे सत्य  डोळ्याना दिसतेच माझ्या.

देवांना बांधुन ठेवण्याचा त्यांना हाव,
चोहीकडे वाढते हे शेवाळेच माझ्या.

मि कशी संपवू परीक्षा ह्या आयुष्याची
पुढ्यात  प्रश्न जिवंत  उभेच माझ्या

शायरी करतो मी दुखांना समजवायला ,
दुःखाचे दुख मनाला सलतेच माझ्या .


दुर केल्या त्यांनी नजरा ओळी वाचुन ,
ग़झलेत सत्य त्यांचे नव्हतेच माझ्या .

त्यांच्या अबोल्याने रात्र जागीच राहिली ,
ग़झलेला शब्द नवे  सुचलेच माझ्या .

Waaaaaaaaaaaah... bahut khoooooooob..dheron daaaaaaaad....

शायरी करतो मी दुखांना समजवायला ,
दुःखाचे दुख मनाला सलतेच माझ्या .


दुर केल्या त्यांनी नजरा ओळी वाचुन ,
ग़झलेत सत्य त्यांचे नव्हतेच माझ्या .



क्या बात है जी,,,,,,,,
बहुत खूब